İstanbul'a geldiğimden beri en son ne zaman bir cumartesi gecesi canlı müzik dinlemiştim? Hmm dün geceden öncesini cidden hatırlamak çok zor. Eskiden, Ankara'da yaşarken (her ne kadar bağnaz bir black metal dinleyicisi olsamda) cumartesi akşamlarını loş bir gaz odası olan Keyif'de geçirmek yerine canlı müzik olan mekanları tercih ediyorduk. Çalan müzik kendimizi bulduğumuz müzik değildi. Ama çalan şarkılara eşlik edebilmek, boynunu koparmadan eğlenebilmek güzeldi. Üstelik bu gibi mekanlarda biten her gecenin ardında Tiamat kokan bir yalnızlık kalırdı. Yaşamaya alışkın olduğum bir sıkıntı. Pazar sabahları dün geceden elimde ne kaldığını düşünmenin bile kendine has özel bir yeri varmış hayatımda.
Dün yıllardan sonra ilk kez bir cumartesi gecesini canlı müzik dinleyerek geçirdim. Üstelik dinlediğim performans da ortalamanın üstündeydi. Müzik sanırım benim gibi yaşan insanlar için zaten hayatının her yerinde olan, hayatına soundtrack olarak eşlik eden bir şey. Ve çoğu zaman o kadar derin bir yerde ki müzik, onunla eğlenmenin nasıl bir şey olduğunu unutabiliyoruz. Zaten bazen eğlenmek ne demek onuda unutabiliyoruz ki bu sanırım benim başıma çok sık geliyor.
Yıllar sonra bir cumartesi gecesini canlı müzik dinleyerek 5 yıl öncesinin ruh haline sadık kalarak geçirip, bir pazar sabahını da Tiamat kokan bir yalnızlıkla göğüslemek her halde şu günlerde başıma gelebilecek en iyi şey olsa gerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder